Kwestia, czy ludzie widzą sny w kolorze, czy w czerni i bieli, jest przedmiotem wielu dyskusji. Badania pokazują, że telewizja i film odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu tego postrzegania.
Eric Schwitzgebel, profesor filozofii na Uniwersytecie Kalifornijskim, wyjaśnia: „Ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do kolorowych mediów, mamy tendencję do myślenia, że sny muszą przypominać oglądanie filmu”. Jednak wcześniej sytuacja była inna. Badanie przeprowadzone w 1942 roku wśród studentów wykazało, że 70,7% respondentów rzadko widziało kolor w swoich snach. 60 lat po tym badaniu sytuacja zmieniła się radykalnie: mniej niż 20% uczniów stwierdziło, że nie widzi kolorów w swoich snach.
Inne badania potwierdzają ten schemat. Osoby urodzone po pojawieniu się kolorowej telewizji i kina znacznie częściej zgłaszają kolorowe sny. Oznacza to, że media wpływają na to, jak interpretujemy nasze sny.
Ważną rolę odgrywa także to, jak dobrze pamiętamy sny. Jeśli przedmiot spełnia nasze oczekiwania, jego kolor łatwo zapada w pamięć. Na przykład neonowy różowy banan zapada w pamięć bardziej niż zwykły żółty.
Michael Schredl, dyrektor laboratorium snu, dodaje: „Sny definiuje się jako subiektywne doświadczenia i można je zapamiętać tylko wtedy, gdy ktoś je pamięta po przebudzeniu”. Wyjaśnia, że znaczenie koloru zależy od jego znaczenia w życiu człowieka na jawie.
Co ciekawe, pytanie o kolor snów może być nieco mylące. Sny nie muszą być wizualne, jak film. Być może nasze mózgi po prostu zapamiętują szczegóły, które odpowiadają naszemu doświadczeniu.
Ostatecznie media i nasze oczekiwania odgrywają kluczową rolę w tym, jak postrzegamy i zapamiętujemy sny.
