Astronomowie osiągnęli nowy poziom przejrzystości obserwując Mgławicę Tarantula, gwiezdny żłobek oddalony o 160 000 lat świetlnych, korzystając z zaawansowanej technologii wykorzystującej sztuczne gwiazdy tworzone przez lasery. Zdjęcie z Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) w Chile pokazuje zwiększone możliwości interferometru VLT (VLTI) po modernizacji GRAVITY+.
Potęga interferometrii
VLT to nie tylko jeden teleskop; jest to system czterech współpracujących teleskopów o średnicy 27 stóp (8,2 m). VLTI łączy światło z tych teleskopów, skutecznie tworząc wirtualny teleskop znacznie większy niż jakikolwiek pojedynczy instrument. Pozwala to astronomom dostrzec szczegóły, które wcześniej były ukryte przez zniekształcenia atmosferyczne, umożliwiając oglądanie obiektów setki razy mniejszych niż jest to możliwe w przypadku konwencjonalnych teleskopów.
Sztuczne gwiazdy do korekcji rozmycia Ziemi
Aby osiągnąć tę klarowność, zespół wystrzelił cztery wiązki lasera w górne warstwy atmosfery, 56 mil (90 kilometrów) nad Ziemią. Promienie te tworzą jasne, sztuczne „gwiazdy”, które służą jako punkty odniesienia. Mierząc zniekształcenie sztucznych gwiazd spowodowane przez atmosferę, astronomowie mogą korygować efekt rozmycia w czasie rzeczywistym w procesie zwanym optyką adaptacyjną.
Technologia ta ma kluczowe znaczenie, ponieważ atmosfera ziemska działa jak turbulentna soczewka, zakrzywiając światło od odległych obiektów. Bez korekcji obrazy byłyby rozmazane i niewyraźne.
Dlaczego Mgławica Tarantula?
Na cel wybrano Mgławicę Tarantula, znajdującą się w Wielkim Obłoku Magellana, ze względu na jej intensywną aktywność gwiazdową. Region ten zawiera jedne z najbardziej masywnych i najjaśniejszych gwiazd znanych nauce, co czyni go idealnym poligonem doświadczalnym dla systemu GRAVITY+. Badając mgławicę, astronomowie uzyskują wgląd w to, jak powstają masywne gwiazdy, jak ewoluują i jak ich energia wpływa na otaczającą je przestrzeń.
Możliwość obserwacji tak odległych i energetycznych regionów z niespotykaną dotąd wyrazistością będzie stymulować nowe odkrycia dotyczące ekstremalnych środowisk Wszechświata.
Sukces tej obserwacji oznacza znaczący postęp w obrazowaniu astronomicznym, pokazując, jak zaawansowane technologie mogą pokonać naturalne ograniczenia, aby odsłonić Wszechświat z wyraźniejszymi szczegółami.
