Ernstige droogtes die meerdere eeuwen aanhielden, waren een van de voornaamste oorzaken van het verval van de beschaving in de Indusvallei, een van de vroegste stedelijke samenlevingen ter wereld. Nieuw onderzoek bevestigt dat een reeks langdurige droge periodes, die elk meer dan 85 jaar duurden, de bevolking waarschijnlijk heeft gedwongen steden te verlaten en uiteindelijk heeft geleid tot de ineenstorting van de beschaving, ongeveer 3500 jaar geleden.
De Indusvallei: een oude beschaving
De beschaving van de Indusvallei (ook wel de Harappan-beschaving genoemd) bloeide van ongeveer 5.000 tot 3.500 jaar geleden in de regio van het hedendaagse India en Pakistan. De mensen bouwden geavanceerde steden als Harappa en Mohenjo Daro, uitgerust met geavanceerde waterbeheersystemen. Ze ontwikkelden een uniek, nog steeds niet ontcijferd geschreven script en voerden handel over lange afstanden met Mesopotamië. Over het verval van de beschaving wordt al tientallen jaren gedebatteerd, met theorieën variërend van invasie tot klimaatverandering.
Bewijs van langdurige droogte
Onderzoekers analyseerden drie onafhankelijke mondiale klimaatsimulaties om regenpatronen van de afgelopen 5000 jaar in de Indusregio te reconstrueren. Alle drie de modellen vertoonden consistent bewijs van langdurige droogtes. Het onderzoek bevestigt dat de regenval tussen 5.000 en 3.000 jaar geleden gestaag afnam, met bijzonder ernstige droogtes die meer dan een eeuw aanhielden. Deze droogtes lijken een directe invloed te hebben gehad op de nederzettingspatronen, omdat mensen migreerden naar de resterende waterbronnen.
Hoe het onderzoek werkte
Het team gebruikte klimaatsimulaties om te begrijpen hoe regenval en temperatuur veranderden. Ze combineerden deze gegevens met hydrologische modellen om verschuivingen in rivieren en beken te volgen. Het vergelijken van deze bevindingen met archeologische gegevens liet een duidelijk verband zien tussen de beschikbaarheid van water en de plaats waar nederzettingen zich in de loop van de tijd bevonden. Om hun resultaten te verifiëren, vergeleken ze de simulatiegegevens met indirect bewijsmateriaal uit grotformaties (stalagmieten en stalactieten) en sedimentafzettingen in meren, die ook duidden op lange perioden van droogte.
Validatie door deskundigen
Nick Scroxton, een paleoklimaatwetenschapper aan het University College Dublin, prees de methodologie van het onderzoek en stelde dat het modelleren van rivierstromen ons helpt te begrijpen hoe regenpatronen de landbouw en stedelijke nederzettingen kunnen hebben beïnvloed. De rivier de Indus speelde een cruciale rol bij het ondersteunen van de beschaving, en veranderingen in de stroom ervan hadden waarschijnlijk verwoestende gevolgen.
De ondergang van de beschaving in de Indusvallei dient als een grimmige herinnering aan hoe klimaatverandering zelfs de meest geavanceerde samenlevingen kan destabiliseren. Het onderzoek benadrukt de kwetsbaarheid van vroege stedelijke systemen voor langdurige droogte en biedt waardevolle inzichten in de complexe relatie tussen beschaving, water en klimaat.
