Een nieuwe wetenschappelijke analyse kwantificeert de schokkend kleine hoeveelheden plastic die fataal kunnen zijn voor zeedieren. Het onderzoek, gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences, synthetiseert gegevens van meer dan 10.000 autopsies van zeevogels, zeeschildpadden en zeezoogdieren om de dodelijke doses plastic vast te stellen. De bevindingen benadrukken de onmiddellijke en dodelijke dreiging die plasticvervuiling vormt voor oceaanecosystemen.
Kwantificering van de dreiging
Onderzoekers berekenden de hoeveelheid plastic die nodig is om 90% van de blootgestelde dieren te doden. De resultaten waren opzienbarend: grofweg twee honkballen aan plastic kunnen een zeeschildpad doden, drie suikerklontjes zijn genoeg om een papegaaiduiker dodelijk te verwonden, en de hoeveelheid plastic van één voetbal kan een bruinvis doden. Deze hoeveelheden onderstrepen hoe zelfs relatief kleine hoeveelheden ingenomen plastic catastrofale gevolgen kunnen hebben.
Datagestuurde analyse
De studie was gebaseerd op 53 onafhankelijke onderzoeksprojecten die wereldwijd zijn uitgevoerd en die betrekking hebben op 57 soorten zeevogels, 31 soorten zeezoogdieren en zeven soorten zeeschildpadden. Bijna de helft van de soorten die in de analyse zijn opgenomen, zijn al geclassificeerd als bedreigd, kwetsbaar, bedreigd of ernstig bedreigd, wat erop wijst dat de inname van plastic de bestaande uitdagingen op het gebied van natuurbehoud verergert.
Voorbij de verstrikking: de inslikkingscrisis
Het onderzoek richt zich specifiek op inname, wat betekent dat dieren plastic afval inslikken. Dit is een cruciaal aspect van het probleem van plasticvervuiling dat vaak overschaduwd wordt door het meer zichtbare probleem van verstrikking in vistuig en ander plastic afval. Hoewel verstrikking een grote bedreiging vormt, toont het nieuwe onderzoek aan dat zelfs ogenschijnlijk kleine hoeveelheden ingeslikt plastic dodelijk kunnen zijn.
Het grotere geheel
Het onderzoek omvat geen gegevens over microplastics – kleine stukjes plastic die onzichtbaar zijn voor het blote oog – die steeds vaker voorkomen in mariene omgevingen. De afwezigheid van gegevens over microplastics is significant omdat deze kleinere deeltjes gemakkelijk worden opgenomen door een groter aantal mariene soorten, waaronder filtervoeders en planktonetende dieren. De bevindingen suggereren dat de werkelijke impact van plasticvervuiling op het leven in zee wellicht nog groter is dan momenteel wordt aangenomen.
Implicaties voor het behoud
Het onderzoek versterkt de dringende noodzaak om het plastic afval dat in de oceanen terechtkomt te verminderen. De gegevens bieden een duidelijke en kwantificeerbare maatstaf voor de schade die wordt veroorzaakt door de inname van plastic, die als basis kan dienen voor natuurbehoudsinspanningen en beleidsbeslissingen. Het verminderen van de plasticproductie, het verbeteren van het afvalbeheer en het voorkomen van plasticlekkage in mariene ecosystemen zijn essentiële stappen om kwetsbare soorten te beschermen.
De bevindingen van het onderzoek zijn een duidelijke herinnering aan de onmiddellijke en dodelijke dreiging die plasticvervuiling vormt voor het leven in zee. Door de dodelijke doses te kwantificeren, levert het onderzoek een cruciaal bewijsstuk voor het aanpakken van deze mondiale milieucrisis
